Welcome back to Egypt

Na vertraging op de vlucht naar Istanbul, gelukkig mijn aansluiting nog makkelijk kunnen redden. 

Mijn contactpersoon in Egypte had ik al geïnstrueerd dat de taxichauffeur een duidelijk leesbaar bordje met mijn naam erop moest laten zien. Midden in de nacht na zo'n lange reis voel ik me nooit echt heel scherp. Dat zou goedkomen en ze zouden een extra groot lettertype gebruiken. Haha inderdaad, helemaal goed. Binnen een half uurtje was ik al door de douane en mijn tas keurig in mijn flightback rolde ook meteen de bagageband op. Er werd door veel verschillende mensen in het vliegtuig en bij de bagageband gevraagd wat ik hier ging doen. Jij blijft hier wel even? Was de vraag mijn Ierse buren in het vliegtuig en een Nederlandse man bij de bagageband. Uhm...ja ik denk het zoiets... Vervolgens nog een andere check-meneer ook iets van douane ofzo: you're here for tourism? Met een fronsende wenkbrauw. Yes I am! Of ik niet bij de Nederlandse meneer met de backpack hoorde, nee daar hoor ik niet bij. Deze Nederlandse meneer brengt groepen mannen naar de woestijn om bij hun innerlijke kracht te komen. Ook leuk. We hadden even een praatje en hier en daar wel wat gemeen qua werk. Verder niet meer op ingegaan, wel leuk om te horen. Inspiratie komt in allerlei vormen als je weg bent is mijn ervarong. De tassen waren er al snel, het was een lange dag, hij ging een simkaart kopen en ik dacht alleen maar ik wil de taxi in. 

Ashraf, mijn taxi chauffeur kende de weg goed -hiermee bedoel ik de gaten en mindere stukken wegdek- het was rustig en hij had er wel tempo in dus binnen no-time was ik bij mijn verblijfplaats voor de komende maanden. Voelde meteen wel prima. Dino, de eigenaar van het huis was nog wakker en we zijn nog even naar de winkel gelopen om een fles water te halen. Uiteindelijk was het wel een uurtje of 02:30 uur toen ik gedoucht in bed lag. Nog even met de benen recht tegen de muur omhoog om mijn vliegtuig-benen af te laten zakken en toen slapen. Welcome back to Egypt, welcome, welcome back is wat Ashraf en Dino steeds zeiden. De prachtige bergen en zoveel sterren te zien, de wassende maan die haar licht op de glooiing de bergen doet schijnen. De lucht die je inademt, de warmte, alles in mij herkent het. Welcome back Marijke.