Verjaardag in Alexandrië

Na een heerlijk bezoek aan Nederland was het net zo heerlijk om thuis te komen in Egypte. Het is heet nu in ons dorp in de woestijn máár, beter te doen dan ik dacht. Niet aan te raden voor de gemiddelde toerist om nu naar Dahab te komen tenzij je heel goed tegen de hitte kunt en je een "slow down" vakantie wilt waarbij je genoeg hebt aan de zee en overdag niet veel wilt doen. Mijn huis is als een sauna en ik vertoef als ik thuis ben zo ongeveer non-stop in de airconditioning. 

De dag voor mijn verjaardag ben ik samen met Anna naar Alexandrië vertrokken. Anna is Italiaanse en woont al enkele jaren in Dahab. Sinds kort trekken we wat meer met elkaar op in privé tijd. Eerder ontving ik van haar heerlijke Shiatsu behandelingen. In Alexandrië ontmoetten we goede vriendin Monique, onze Nederlandse schrijfster en zoveel meer. Ze is hier een geruime tijd geleden neergestreken als niet echt het type "stadsmens". 

Na twaalf uur in de bus vanuit Dahab kwamen we aan rond 7uur in de ochtend. We mochten al in inchecken bij de Airbnb waar we lekker konden douchen en nog even konden slapen. Zo'n nacht in de bus geeft niet heel veel nachtrust. We hebben de film "Deep blue sea" gekeken, waar de haaien gek worden en mensen aanvallen. Echt heel toepasselijk met recent het incident in Hurghada...Niet echt een toeristen trekker. Wat is dat toch altijd in reisbussen waar je lang in zit met dit soort histerische films? In Zuid-Amerika zijn ze bijvoorbeeld heel goed met dit soort films waarbij toeristen ontvoerd worden. 

In ieder geval...

Alexandrië is een drukke stad maar tussen alle drukte door vind ik de rust en er zijn rustige momenten en plekken. Heerlijk dat het aan zee ligt. De energie is bijzonder. Griekse en Romeinse invloeden, het Arabische en huizen die soms aan straten in Parijs doen denken. Van hip en modern tot oud en klassiek. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, niemand is opdringerig en over het algemeen vindt men het interessant om je te zien. Natuurlijk bij de toeristische bezienswaardigheden ligt dit wat anders maar nog steeds ervaar ik het niet als lastig. Met een minibusje langs de kust kom je voor 5 Egyptische pond door de stad en anders is er voor ongeveer datzelfde bedrag een metrolijn. Vanaf de Corniche langs de kust kom je op de meest interessante plekken. We hebben door downtown geslenterd, over de groente-, fruit- en vismarkt en op mijn verjaardag zijn we naar de Citadel van Quitbai geweest (een Sultan). Niet de mooiste praktijken die daar plaatsvonden, zoals hete olie over de vijand gieten van bovenaf in de burcht door een speciaal gat hiervoor. Toch een heel bijzondere plek waar je weinig van deze en nog vele andere lugubere praktijken kon voelen. Hoewel het stuk dat leek op een peleton me wel een druk op mijn keel gaf en ik de zwaarte kon voelen. Licht en donker zoals het zo vaak bij elkaar komt. Voor hoog energetische plekken zijn dit soort ladingen en machts praktijken niet vreemd.  Vermoedelijk is ook deze Citadel net als bijvoorbeeld een kerk op een krachtplaats of wellicht leylijnen gebouwd. De energie was heel bijzonder en helend. Daar waar spanningen zaten in mijn lijf begon het van binnenuit te jeuken, het teken van genezing. We hebben heerlijk een poosje gezeten in dit prachtige gebouw waar de wind doorheen waaide en we verkoeling vonden op het leisteen. 

De avond sloten we af met een heerlijk diner op een dakterras uitkijkend over de zee en Alexandrië op de achtergrond. Verse vis uit de Mediterraanse zee in een restaurant in modern Griekse stijl. We hadden onszelf een chique diner gegund als budget reizigers voor de feestelijke aangelegenheid.  Alsnog waren we voor ongeveer € 20 klaar per persoon, met het lekkerste sorbetijs na, de "Limone" goedgekeurd door onze Italiaanse specialist. Het was dus ook een vleugje Italiaans. Met mijn nog altijd grote liefde voor Griekenland was dit in fijn gezelschap een meer dan heerlijke dag. 

Je vindt in Alexandrië theehuizen waar voornamelijk mannen (we zagen ook één Arabische vrouw, yeah die hebben we wat power gegeven)zitten een waterpijp te roken en een bordspel doen, antiek en prachtige gebouwen met cafés waarbij je terug gaat in de jaren '50.  Je kunt je hier indenken dat de "belangrijke" mensen van die tijd samenkwamen om te dansen, te roken en ondeugend te zijn met elkaar. De Seamen Club gaf mij dit gevoel. Daar stond ook een oude typemachine, die zie je op een van de toegevoegde foto's. 

Vandaag zijn we naar het juwelen museum geweest, een prachtig gedecoreerd paleis met engelachtige muurschilderingen, romantische scènes en Venus de godin. Koninklijke juwelen met edelstenen en de mooiste materialen zoals lapis lazuli, smaragd, amethist, bloedkoraal, diamanten, goud en nog veel meer. Een overvloed en de meest uiteenlopende objecten naast de prachtige sieraden zoals een schrijfster of een schaakspel, een pijp om te roken met allerlei accessoires, een klein portemonneetje helemaal van kettinkjes of een gouden hamer om je schilderij op te hangen. Logisch...gewoon alles in goud en edelstenen, houd ik van. 

Tuurlijk het toetert en het doet, de uitlaatgassen, het lawaai van de stad dat in de avond nog meer intensiveert. De ketens, het fastfood, leven op straat, alles wat een stad een stad maakt...en toch tussen al deze drukte door is er zoveel culturele schoonheid, de heerlijke zilte zeelucht en ruimte voor mijn hart energie om zich nog meer te vergroten en de liefde te voelen stromen. 

Alexandria we love you! 💖