Niet bij te houden

Niet bij te houden, zo voelt het voor mij de afgelopen weken en dan ben ik me niet bewust van hoeveel tijd er eigenlijk echt is verstreken. 

Ik begin dan ook maar met waar ik nu ben en wat er op dit moment actueel is. Ik laat de fysieke reisverhalen en foto's even voor wat het is. Een greep uit mijn leven in Dahab dus deze ronde. 

Afgelopen week ben ik van mijn studio naar een tijdelijk huis verhuisd. Ik pas op twee honden van vrienden van mij die op reis zijn en in mijn eigen studio was dat geen optie. Het zou eigenlijk om een periode van maximaal 5 dagen gaan maar zoals vaak -en zeker hier- loopt alles anders dan gepland. Het werd/is anderhalve week... Ondertussen had ik tijdens mijn reis door de woestijn de ingeving gekregen om de huur op te zeggen van mijn studio en dit dus ook gedaan. Het was tijd om dit hoofdstuk af te sluiten in meerdere opzichten. Communicatie met de huurbaas gaf stress en ik had ook al eerder de intentie uitgesproken om ruimer te gaan wonen. Echter is het momenteel booming in Dahab met de huizenprijzen en mensen die hier willen wonen. Veel kennissen die hier langer wonen zijn op zoek naar een ander huis. Dit omdat de huur dusdanig verhoogd wordt -tot soms een verdubbeling door inflatie en marktwerking- en dit niet in de lokale levensstandaard past. Zelf had ik geen haast gemaakt om iets nieuws te zoeken, ik had er de energie niet voor nadat ik ziek ben geweest en mijn lijf een tijdje geen voeding meer wilde opnemen. Het duurde dan ook een poosje voor ik mijn energie niveau weer op peil had. Bovendien had ik vanwege de honden oppas al een huisje tot eind deze week. De komende weken zou ik dus wel doorkomen en ik vertrouwde erop dat een oplossing zich zou aandienen op het moment dat het nodig was. Het leven heeft me geleerd dat forceren en alles vooruit willen plannen niet altijd even goed uitpakt of misschien nog wel meer waarheid, niet werkt.  Vertrouwen, dat is wat er nodig is en natuurlijk dat valt niet altijd mee. Door alle verhalen rondom de huizenmarkt vanuit mijn omgeving dacht ik dat het zo maar eens zou kunnen dat ik ergens anders naartoe gestuurd zou worden. Misschien wel een heel andere bestemming. Dahab is intens, het heeft veel potentie, mogelijkheden maar je kunt er hier vanuit gaan dat je datgene krijgt op je pad wat je dient, niet altijd wat je denkt te willen. Ik had mijn intentie duidelijk uitgesproken, wat voor huis ik graag zou willen in Dahab wat daarbij belangrijk was en voor welk doelen. Tegelijkertijd bleef ik ervoor open staan om alles een andere kant op te laten gaan. "Laat het zich maar ontvouwen en ik vertrouw erop dat datgene komt dat nu bij mij past" dacht ik. Ik voelde totaal geen druk en dat was heerlijk. Sneller, op een totaal onverwacht moment en uit onverwachte hoek kwam het. De intentie was er al langer maar de dag nadat ik heel concreet en letterlijk op papier had omschreven wat ik wilde qua huis, het gevoel, de uitstraling en wat belangrijk was, kwam het al op mijn pad. Ik onderging een energetische behandeling bij een goede kennis en ze vertelde mij dat ze bij een huis had gekeken maar dat het niet voor haar was en aan mij dacht. Onduidelijke foto's gaven niet helemaal een goed beeld, ik dacht dat ik een lelijke tegelvloer zag liggen die door het hele huis ligt en tja dat kan best een dealbreaker zijn. Toch maar een kijkje nemen en kijken hoe de plek zou voelen, dacht ik. Dezelfde dag nog werd een bezichtiging geregeld, ik viel zo ongeveer om qua vermoeidheid na de behandeling, maar goed je moet erbij zijn hier dus gaan. Tja het heeft wel potentie dacht ik en voldoet fysiek aan alle eisen. Maarja, de logica hier van indeling enzo...niet logisch. Dat is eigenlijk van toepassing op bijna alle praktische zaken in Egypte, niet logisch. Tja, daar moet je mee dealen. Het leert me onder andere geduldig te zijn, minder vanuit emotie te reageren en verwachtingen bij te stellen. Oké ik kom weer uit de zijstraat, lang verhaal kort; 2e bezichtiging geregeld en met 1 voet over de drempel wist ik het, dit is mijn plek! Mijn hoofd was met alle details aan de haal gegaan én ik had bij de eerste bezichtiging ook een raam om een kamer volledig gemist bijvoorbeeld, was er duidelijk niet helemaal bij die dag. Het verliep vervolgens heel bijzonder en voor hier ook vrij snel. Naar dit plekje en voor deze prijs zal absoluut veel vraag zijn dus snel beslissen en handelen was belangrijk. De eigenaar leek mij als huurder te willen hebben en de makelaar (waarvan ik dacht dat hij een vriend was van de kennis van mij) dacht ook een goede gegadigde in handen te hebben. Het huis is nog heel nieuw en er moest nog van alles geregeld worden. Tenminste voor de huurprijs en faciliteiten die nog niet aanwezig waren. Dus flink onderhandeld, een lijst met wensen en eisen gestuurd en overal kreeg ik groen licht op. De vriend die makelaar bleek te zijn moest ik dus opeens ook gaan betalen maar die kwam zelf met een schappelijk aanbod terwijl hij prima zijn poot stijf had kunnen houden. Ze verdienen hier graag geld maar ik mocht er zelf een bedrag aan hangen. Heel bijzonder, geen obstakels, dit huis werd me als het ware 'in de schoot geworpen', ik had niet om lullige dingetjes gevraagd namelijk...en daar ook even een rap tempo voor gevraagd...jaja...Voor degenen die mij een beetje kennen, die hebben wel een idee. Ik kom de sleutels wel al eerder krijgen om wat spulletjes neer te zetten en de makelaar had zelf ook nog even wat basis dingen toegevoegd voor het ingaan van het contract. Blijkbaar is dit mijn huis voor nu en is het de bedoeling dat ik hier ga wonen... Nou is het uiteindelijk wel zo dat ze hier rustig ja zeggen en je er dan nog wel achteraan mag, uiteindelijk 5 afspraken verder voor de sleutel bijvoorbeeld en wat andere dingetjes. Maar ik ben hartstikke blij, overal wordt gehoor aan gegeven en het komt er uiteindelijk allemaal wel. Een nieuwe wasmachine en airco zijn bijvoorbeeld al aangeschaft en geïnstalleerd.

Het betreft een huis met een privé tuin(tje), twee slaapkamers en een woonkamer met half open en voor hier moderne keuken. Veel daglicht en in lichte kleurstijl. Echt, ik ben zó dankbaar, wat een kado. Het is alles dat ik had gevisualiseerd, gevraagd en meer. De plek voelt goed, het ligt van de straat af en er is een enorme gedeelde lap grond voor je het huis bereikt. Dat geeft rust en in de buurt is überhaupt weinig lawaai en drukte. Als kers op de taart biedt het alle ruimte en mogelijkheden voor hetgeen dat ik wil gaan doen en dat is onder andere mijn praktijkruimte hier vestigen. Daar zal een van de slaapkamers dus voor gebruikt worden. 

Maar....zover is het nog even niet. Ik woon in het "tijdelijke huis" tot eind deze week. In dit afgelopen tijdsbestek werd ik wederom ziek, een keelontsteking en echt even plat. Tenminste plat op het moment dat het kon. Ik heb namelijk ook honden uit te laten, leef zo ongeveer in een zandbak buiten en binnen dus vaak vegen, spoel de wc door met een teiltje water en buiten een bed is er niet echt iets heel comfortabels om even te zitten of relaxen. Ik had gasten om in- en uit te checken want mijn vrienden verhuren 3 airbnb's, of ik daar ook aub voor wilde zorgdragen want ze hadden niemand anders die ze ermee konden vertrouwen. Nou daar begon het, er was geen water op het moment van schoonmaken, de electriciteit was voor zo'n 5 uur afgesloten, geen wasrek, insecten, berichten in de ochtend, berichten middernacht, een verstopte wasbak, een waterpomp die bleef draaien door een kraan die uit zichzelf bleef stromen in een andere airbnb en verder zal ik niet om details treden. Kort samengevat: de verhuur en overdracht is Egyptische stijl ingericht, niet.......juist vul maar in en laat het goed willen regelen, de middelen daarvoor hebben en "hoe wij het op onze manier zouden doen" maar even achterwege. Mijn enige vervoermiddel, de fiets ging tot 2 keer kapot in die dagen, agressie van honden op het strand de eerste dagen, er zijn hier veel dieren met en zonder eigenaren en dieren blijven dieren en... hier zal ik ermee stoppen. In ieder geval de sleutel van mijn studio overgedragen aan de nieuwe huurder, of ik ook nog even alles wilde uitleggen want mijn huurbaas kon er zelf niet bij zijn...ik zei dat ik zou stoppen....er was geen stopknop en het was niet bij te houden. Maar....ik leer veel, verleg mijn grenzen, leer mijn grenzen bewaken, heb lieve vrienden waar ik mee kan delen en die voor me klaar staan waar mogelijk, loop in 1 minuut het strand op, de honden zijn schatjes en luisteren inmiddels enorm goed. Nog even en dan mag ik verhuizen naar -voor mijn voormalige low-budget standaard in het buitenland- een enorm huis waar ik weer een prachtige praktijk zal realiseren. In al die jaren buitenland zocht ik naar een plek om te werken en een goed bestaan op te bouwen en dit is voor het eerst dat ik voel dat ik daar heel dichtbij ben. Heel bijzonder!

In al deze chaos zijn er dus ook prachtige dingen op mijn pad gekomen en die kansen grijp ik met beide handen aan!